"Do or Do not. there is no try."

     แค่ลงมือทำหรือไม่ทำ ผมว่าเป็นคำพูดที่ดีนะเพราะมันสื่อถึงความเด็ดเดี่ยว มั่นคง ของการตัดสินใจ หลายคนมีความลังเลในเวลาที่ต้องเลือก ต้องตัดสินใจพวกเค้ามักจะบอกว่า ไม่แน่ใจหวะ ,ไม่รู้ , ตามใจพวกคุณเลย ,ลองดูก็ได้ หรืออะไรก็ตามแต่ โดยที่ไม่มีใครตระหนักถึงผลของคำพูดเหล่านั้นเลย เพื่อให้เข้าใจได้ง่ายผมจะยกตัวอย่างจากชีวิตของผมคือ ผมนั้นเป็นพวกสุดโต่งไม่ขวาจัดก็ต้องซ้ายไปเลย ไม่ขาวก็ต้องดำ เพราะผมมีแนวคิดที่ว่า "ไม่มีสิ่งไหนในโลกที่สมบูรณ์แบบ" ผมสังเกตดูพฤติกรรมของคนในสังคมแล้วก็พบว่าพวกเค้าเหล่านั้นมักจะจัดสรรทุกอย่างเพื่อความลงตัว มันถึงได้กำเนิดวิชาแขนงต่างๆขึ้นเช่น เศรษฐศาสตร์ ผมพบว่าไม่มีใครที่ประสบความสำเร็จได้เลยหากอยากทำหลายๆอย่างไปพร้อมกัน คุณลองดูเถอะ นักกีฬาเก่งๆทุ่มเทชีวิตทั้งชีวิตตั้งแต่อายุน้อยๆในการฝึกซ้อมไม่ว่าจะเป็น Lionel Messi ,Michael Jordan หรือ Tiger Woods 



  

    

นักธุรกิจทั้ง 3 คนนี้ล้วนแต่มีพื้นฐานชีวิตที่ยากจนและลำบากมาก แต่พวกเค้ามีความเหมือนกันนั้นคือ ทำงานหนัก กล้าที่จะฝัน และไม่ยอมแพ้ เอาตัวอย่างอีกสักด้านละกัน ด้านนี้ผู้คนไม่ค่อยรู้จักนักแต่ผมนี่คุ้นเคยดีเลยนั้นคือวงการเกมส์ Dendi ,Chuan หรือ S4 (ขอเอาเป็นชื่อในเกมส์นะ)

    

ทั้ง 3 อยู่ในทีมที่คว้าแชมป์โลก Dota 2 ครั้งที่ 1 2 และ 3 ตามลำดับ ณ ปัจจุบันแข่งขันไปแล้ว 6 รอบโดยรอบล่าสุดเงินรางวัลทีมที่ชนะเลิศมีมูลค่าสูงถึง 9.1 ล้านดอลลาร์ หรือ 316 ล้านบาท แลดูได้เงินแบบง่ายๆเพียงแค่เล่นเกมส์ แต่ไม่เลยคุณคิดผิด. . .

ความจริงผมอยากจะไล่ประวัติและวิเคราะห์แยกเรียงเป็นคนๆไปเลยแต่คงทำไม่ได้เพราะมันจะเป็นบทความที่ยาวมากๆ ดังนั้นจะเลือกกล่าวรวมๆหรือเจาะจงที่บางคนพอนะครับหากอยากทราบเพิ่มเติมไปหาอ่านกันได้. . .ดังที่กล่าวๆมาว่าแนวคิดของผมเป็นไปทางสุดโต่ง และมองเห็นว่าผู้คนโหยหาความลงตัว ความสมบูรณ์แบบ เช่น ฉันต้องมีความรักดี พร้อมหน้าที่การงานดีๆ ตำแหน่งดี ในขณะที่ยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว อยากจะมีครอบครัวที่ดี มีเงินใช้ แต่วันๆหลังจากทำงานก็นั่งดูละคร นั่งเล่นเน็ท ไม่อ่านหนังสือ ไม่ออกกำลังกาย สรุปคือไม่ทำห่าไรเลย แค่ทำตามๆกัน ตื่นมาไปทำงาน ไปเรียน สังคมเค้าทำกันยังไงก็ทำตามๆไปแบบนั้น แต่คุณรู้มั๊ยว่าเหล่าบุคคลตัวอย่างที่ผมหยิบยกมากลุ่มนี้นั้นแต่ต่าง เช่น Michael Jordan แรกสุดเป็นนักบาสกากๆคนหนึ่ง ไม่เคยแม้แต่ได้ลงเล่นเลยด้วยซ้ำ แต่รู้ไหมในทุกๆวันเค้าฝึกซ้อมทั้งการเข้าทำแต้ม การชูตให้ลงห่วง เค้าฝึกหนักกว่าใคร มาถึงสนามก่อนคนอื่นและกลับเป็นคนสุดท้าย ซึ่งก็ไม่ได้ต่างจาก Lionel Messi และ Tiger Woods เลย หรือว่าจะเป็นนักธุรกิจ 3 คนที่ผมยกมา รู้มั๊ยว่าเค้าผ่านอะไรมาบ้างกว่าจะถึงตรงนั้น Jack Ma ปั่นจักรยานจากหมู่บ้านเข้าไปในเมืองใช้เวลาหลายชั่วโมงในทุกๆวันเพื่อหางานทำและเค้าเชื่อว่าการฝึกภาษาอังกฤษจะเปลี่ยนชีวิตเค้าได้ ดังนั้นเค้าทุ่มเทให้กับความเชื่อจนชีวิตก้าวสู่จุดสูงสุด แม้กระทั่ง George Soros เคยตกเป็นเฉลยศึกเมื่อสมัยสงครามโลกครั้งที่ 1 ผ่านช่วงชีวิตที่ยากลำบากมา จอร์จเคยพูดไว้ว่า "ฉันรวยเพียงแค่เพราะว่าฉันบอกได้ว่าเมื่อไหร่ที่ฉันผิด ฉันรอดมาได้ก็เพียงแค่เพราะฉันเอาตัวรอดได้จากข้อผิดพลาดของฉัน" กล่าวคือเห็นจุดบกพร่องของตัวเองและสามารถยอมรับได้ หรือหนุ่มอินเดีย Sundar Pichai ซึ่งเกิดในครอบครัวยากจนแต่ใฝ่เรียน เค้าใช้ชีวิตทุ่มเทกับการเรียนและการทำงานอย่างหนักจนก้าวมาเป็น CEO ของ Goolge ได้ แต่ที่น่าเจ็บปวดหัวใจที่สุดคือวงการเกมส์ ไม่ว่าจะพูดยังไงผู้ใหญ่ก็ไม่เข้าใจสักทีว่าการจะเป็น Pro player มันไม่ได้ง่ายนะ คุณรู้มั๊ยพวกเค้าซ้อมกันวันละไม่ต่ำกว่า 13 ชม. หลายๆคนบอกว่าซ้อมห่าไรหละพวกมันก็แค่เด็กติดเกมส์ ผมฟังแล้วก็อยากจะหัวเราะ แต่ก็เข้าใจแหละว่าเค้าคงไม่ได้รู้จริงๆว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น คุณรู้มั๊ยว่ามีตัวละครเกือบ 100 ตัวในเกมส์ Dota 2 มี Items หลาย 100 ชิ้น คุณต้องเลือกตัวละครเพื่อวางกลยุทธ์เช่น จะตั้งรับ จะบุก จะยืดเกมส์หรือจะจบเกมส์เร็ว เป็นต้น คุณต้องรู้ว่าหากกำลังเสียเปรียบควรเลือก Item ชิ้นไหนมาแก้เกมส์ ไม่เพียงเท่านั้นพวกนี้ฝึกซ้อมถึงขนาดนับเลยว่าผ่านไป 5 นาที 10 นาที 20 30 40 นาทีควรเก็บเงินได้เท่าไหร่ หากโดนกดดันจนเก็บเงินได้ไม่ตามแผนก็ต้องปรับเปลี่ยนตำแหน่ง คือมันละเอียดอ่อนกว่าการมานั่งเล่นๆๆๆมาก ไม่เช่นนั้นเงินรางวัลมันไม่สูงขนาดนั้นหรอกครับท่าน -..- ที่กล่าวมาคร่าวๆทั้งหมดท่านคงเห็นแล้วว่าทุกคนนั้นทุ่มเท และสุดโต่ง ให้เวลาไปกับสิ่งที่พวกเค้ารัก สิ่งที่พวกเค้าเชื่อ สิ่งที่พวกเค้าฝัน และนั้นเปลี่ยนชีวิตพวกเค้า

มองย้อนดูตัวผมแล้วนับว่ามีส่วนคล้ายครึงมากคือผมมักจะตัดสินใจได้ไวและเฉียบขาดในเกือบทุกเรื่องตั้งแต่เรื่องเล็กๆไปจนถึงเรื่องใหญ่ๆ เช่น (ปัญหาเล็กๆ) การนัดเที่ยวของกลุ่มเพื่อน เชื่อว่าหลายๆคนคงเจอกับปัญหาแบบนี้นั้นคือกว่าจะนัดกันได้ลำบากเหลือเกิน ดังนั้นทุกคนบอกว่าให้ผมเป็นคนนัด ซึ่งตอนแรกก็คุยกันดีๆนี่แหละ แต่ต่างคนต่างมีที่ๆอยากไปเที่ยวจนมันหาจุดร่วมไม่ได้เลย ว่าจะไปเที่ยวที่ไหนดีผมเริ่มถามเรียงคนหาวันว่างให้ตรงกันก่อน จากนั้นหาจุดประสงค์หลักจริงๆของการเที่ยวเช่น อยากได้ที่ๆสบายๆนั่งคุยกันโต้รุ่งเลย ซึ่งหลักๆคือการพวกเราที่ไม่ได้เจอกันนานอยากคุยกันก็แค่นั้นแหละ พอได้จุดประสงค์ที่เหลือก็ง่ายอะไรประมาณนี้ ผมก็จะบอกเลยงั้นไปนี่ๆๆๆ ตกลงมั๊ยซึ่งก็แปลกตกลงกันหมดอย่างง่ายดาย


หรือตอนทำงานกลุ่มต่างๆพอถึงเวลาต้องตัดสินใจเลือกนั้นนี่ เกิดความลังเล โยนกันไปโยนกันมาจนผมหมดความอดทนลุกขึ้นมาสั่งและเลือกให้แม่งเลย ซึ่งเป็นแบบนั้นทุกครั้งไป พอพูดแบบนี้ดูผมเผด็จการไปหน่อยนะ แต่ความจริงคือผมจะนั่งเฉยๆรอดูว่าใครจะลุกขึ้นมานำซึ่งก็มีบ้างในบางครั้งแต่สุดท้ายคนนำก็มักจะลังเลเสียเอง ถึงยังงั้นผมชอบนะที่เวลาที่ต้องตัดสินใจทำอะไรแล้วมีคนลุกขึ้นมานำ ผมจะสนับสนุนอย่างเต็มที่ถ้าคิดว่ามันถูกต้อง แต่คนไทยเป็นอะไรที่แปลกพยายามจะเอาทุกอย่างให้ได้ไม่ยอมทิ้งสักอย่าง เช่นผมบอกว่าเห้ยถ้าอยากสบายเราต้องช่วยกันรีบทำงานนี้ให้เสร็จเหนื่อยหน่อยเพราะถ้าเสร็จแล้วเราก็มีเวลาว่างหลังจากนั้นก็สบาย เหล่าคนไทยจะบอกว่าเหนื่อยอะวันนี้ยังไม่ทำละกัน เริ่มพรุ่งนี้นะ พออีกวันก็ทำๆเล่น เป็นยังงี้ไปจนครบกำหนดเช่นเค้ากำหนดให้ทำงาน 10 วันพี่แม่งก็ทำมันทั้ง 10 วันเลยทั้งๆที่หากลงมือทำจริงๆจัง 5 วันก็เสร็จ แล้วหลังจากนั้นเหล่าคนไทยก็มักโวยวายว่างานหนัก เหนื่อยไม่มีเวลา งานต้องน้อยลง แต่จะเอาเงินเพิ่ม จะเอาวันหยุดเพิ่ม จะคอยกินแรงเพื่อน ในขณะเดียวกันก็อยากได้หน้า เอาจริงๆถ้ายอมเสียเวลาหลังงานอยู่ทำต่อมันก็เสร็จไว คือแม่งจอมโลภนั้นแหละ พี่เล่นจะเอาทุกอย่างไม่ยอมเสียอะไรเลยแม้แต่เวลาหรือแรงกาย นั้นทำให้พวกเค้าไม่สามารถหลุดออกมาจาก "ค่าเฉลี่ย" ได้

. . . . . ชีวิตท่าน ท่านเลือกเอง . . . . .