เรื่องนี้ไม่เก่าเท่าไหร่ถูกเขียนในปี 1988 - 1995 (-..-) แต่พึ่งถูกนำมาสร้างเป็น Anime เมื่อปี 2014 นี้เอง โดยส่วนตัวผมยังไม่มีโอกาสได้อ่านฉบับหนังสือการ์ตูน แต่อ่านหลายความเห็นเค้าบอกว่าตัวการ์ตูนปรับเนื้อหาหลายอย่างให้เข้ากับยุคสมัยดี มันก็จริงเพราะถ้าเอาทุกอย่างตามแบบยุคนั้นเลยคงพิลึกชอบกล เนื้อเรื่องกล่าวถึงสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่ง ถ้าตามชื่อเรื่องคือ "ปรสิต" เจ้าพวกนี้ไม่สามารถอาศัยอยู่บรรยากาศภายนอกได้จึงจำเป็นต้องมีภาชนะให้อยู่ (Host) ดังนั้นมันจะเจาะเข้าไปในร่างกายมนุษย์แล้วทำการควบคุมสมอง หากผู้ใดโดนควบคุมก็เท่ากับตายไปแล้วก็ว่าได้ และอาหารของพวกมันคือ "มนุยษ์" ดังนั้นจึงเกิดเหตฆาตกรรมสยองขวัญไปทั่ว. . .ด้วความผิดพลาดทำให้หนึ่งในบรรดาปรสิตที่เข้าไปในร่างกายของพระเอกไปฝักตัวอยู่ที่แขนขวา จึงไม่สามารถควบคุมร่างกายได้ดังนั้นทั้ง 2 จำเป็นที่จะต้องใช้ชีวิตร่วมกันเพื่อความอยู่รอดของทั้ง 2 ฝ่าย จะเกิดอะไรขึ้นหากปรสิตตัวอื่นรู้ว่ามีหนึ่งในบรรดาปรสิตที่มีข้อผิดพลาดในการฝักตัว และจะเป็นอย่างไรถ้าหากปรสิตมีการวิวัฒนาการและฉลาดกว่ามนุษย์ได้ การไล่ล่า การฆ่า การสูญเสีย และการเอาตัวรอดจึงเริ่มขึ้น . . . เอาจริงๆผมดองเรื่องนี้ไว้นานมากๆ ไม่คิดจะดูเลยเพราะจากรูปแม่งกากมาก มีตัวกากๆโผล่ออกมาที่มือ แต่ๆๆๆๆ ผมคงเสียดายไปจนตายหากพลาดเรื่องดีๆแบบนี้ไป ต้องบอกก่อนเลยว่านานทีปีหนจะมี anime ที่ทำออกมาได้ดีขนาดนี้ ทั้งภาพ เสียง เพลงประกอบ บท การเดินเรื่อง ทุกอย่างมันลงตัวไปหมดสามารถสะกดและทำให้ผมมีอารมณ์ร่วมได้ตั้งแต่ตอนแรก เนื่องด้วยมันเป็นการ์ตูนแปลกใหม่รุ่นบุกเบิกเลยก็ว่าได้ ทำให้ยิ่งมีความน่าสนใจมากขึ้นไปอีก ถ้าใครที่ดู Re Zero ที่โด่งดังที่สุดในปี 2016 นี้และบอกว่าพระเอกแม่งโครตเจ็บปวด เนื้อเรื่องหดหู่ รันทด ผมแนะนำเรื่องนี้เลย เชี่ยยยยยสุด พระเอกแม่งโครตหดหู่คนรอบข้างค่อยๆโดนฆ่าตาย คนที่ไม่คิดว่าจะตายแม่งยังตาย ตอนที่ผมหดหู่ที่สุดคือตอนที่ "คานะ" ตาย
คือแม่งเหี้ยมากๆ ไม่น่าตายเลย แม่พระเอกแม่งก็ตาย ไอ้ห่านักสืบที่ตามคดีแม่งก็ตายแล้วตายทั้งครอบครัวด้วยนะ ไอ้เชี่ยยย ตายกันเป็นหมด แล้วมันย้อนเวลาไม่ได้ไง คืออย่าง re zero แม่งตายพระเอกย้อนเวลากลับไปแก้ไข ผมถึงบอกว่ามันโกง แล้วหมดความน่าดูไปเลย แทนที่จะปล่อยให้มันเดินเรื่องเเบบหดหู่ไปดีกว่า มาดูเรื่องนี้คือไอ้เชี่ยยยย T_T
บทพระเอกก็ทำได้ดีมีเศร้าบ้างแต่ไม่นานก็หายและลุกมายอมรับความจริงได้ คือไม่จมนานแบบบางเรื่องที่ใช้เวลาทั้งหมดจมกับอะไรก็ไม่รู้ บางเรื่องพระเอกก็กาก อ่อนแอ ไม่ยอมทำเหี้ยอะไรสักอย่าง มาดูเรื่องนี้เลยพระเอกกากเหี้ย อ่อนแอโครตๆ แต่มันสู้หวะถึงไม่ชนะมันก็สู้ถ้ามันเห็นว่าไม่ถูกต้อง บทดรอป (Drop) ก็มีแต่ไม่นานก็ลุกขึ้นมาใหม่ทำให้สนุกได้หลายอารมณ์ ไม่น่าเบื่อเลย ตัวละครไม่มากเกินไปและวางบทได้ดี บทนางเอกอาจจะน้อยไปหน่อยแต่โดยรวมก็โอเค มีการเดินเรื่องให้เรามีอารมณ์ร่วมตามกับตัวละครนั้นๆแล้วแม่งก็ฆ่าทิ้งซะ นี่เป็นจุดเด่นของเรื่องนี้เลย เหี้ยของจริง มันจะวางบทให้เราอินกับตัวละครแล้วแม่งฆ่าทิ้งไปเฉยเลย ตายกันโครตเยอะผมบอกแค่นี้แหละ
มีการเดินเรื่องได้น่าสนใจโดยเฉพาะตรงที่ปรสิตมันมีความคิดและวิวัฒนาการได้ สุดท้ายแม้มันจะชั่วยังไงแต่ผมเสียดายมากที่ "เรอิโกะ" หนึ่งในปรสิตตาย ฉากนั้นซึ้งสัส แม้แต่สัตว์เดรัจฉานก็ยังรักลูกตัวเอง ผมอึ้งคนเขียนบทเลย ไม่คิดว่ามันจะออกมาแบบนั้นได้ เกินความคาดหมายมาก ผมไม่คิดว่าเรอิโกะจะยอมตายได้เพราะมันไม่มีหัวใจ มันเป็นแค่สัตว์กระหายเลือด แต่หลังจากนั้นเนื้อเรื่องก็ค่อยๆเฉลยและทำให้น่าเศร้ามากขึ้นไปอีก ยิ่งฉากสุดท้ายก่อนที่เรอิโกะจะตายแล้วพูดว่า "แท้จริงแล้วพวกเรานั้นอ่อนแอ เลิกรังแกพวกเราเสียที"
การ์ตูนเรื่องนี้พยายามจะนำเสนอว่าสุดท้ายแล้วทุกชีวิตก็ต้องการอยู่รอด มนุษย์เป็นใครยิ่งใหญ่มาจากไหนกันที่สามารถกำหนดว่าสิ่งนั้นสมควรอยู่ สิ่งนั้นอันตรายสมควรกำจัดทิ้ง การ์ตูนถ่ายทอดอารมณ์ได้หลากหลายมากชี้ให้เห็นว่ามนุษย์ทำลายสิ่งแวดล้อม และบรรดาสิ่งมีชีวิตร่วมโลกอื่นไปมากแค่ไหน ซ้ำร้ายยังมีจำนวนที่มากเกินไปจนเบียดเบียนสิ่งมีชีวิตอื่น พวกมันทำเพื่อความอยู่รอดเท่านั้น นี่คือธรรมชาติของมันในการกินมนุษย์ แล้วมันผิดเหรอ? มันก็ต้องการมีชีวิตเหมือนกัน? ผมว่าเป็นแนวคิดที่แปลกดี แต่ก็จริงที่มนุษย์ตั้งตัวเป็นใหญ่ เราลุกลานชีวิตอื่นๆ ทั้งฆ่า พลัดพลาก หลากชีวิต หลายสายพันธุ์ แม้กระทั่งสิ่งแวดล้อม
ยังๆ ยังไม่จบพระเอกมันเก่งขึ้นมาเพราะมีปรสิตมาอยู่ร่วมในตัวแต่ตอนจบที่ "ริคิ" (ชื่อของปรสิตพระเอกมันตั้งให้) สัตว์ที่ไม่มีหัวใจ แต่มันเรียนรู้จากมนุษย์และยอมตายเพื่อให้พระเอกหนี้รอดไป คือมันออกมาจากร่างพระเอกและไปสู่ถ่วงเวลาไว้ ฉากนี้ผมก็ตกใจเพราะไม่คิดว่าบทจะเป็นแบบนี้แล้วหลังจากนั้นจะเป็นยังไงหละ เหลือปรสิตตัวสุดท้ายซึ่งแม่งอมตะ ฆ่าแม่งก็ไม่ตายแล้วพระเอกก็กลับมาเป็นคนธรรมดาเพราะไม่มีปรสิตแถมเสียแขนไปหนึ่งข้าง โครตเหี้ยเขียนบทได้เหี้ยมากกกก ตามสูตรพระเอกกลัวและหนี้ไปซ่อนแต่เรื่องนี้มันสนุกตรงนี้แหละเพราะมันไม่กินเวลาเยอะ ไม่นานพระเอกก็ตัดสินใจกลับไปสู้เพราะยังมีคนที่โดนฆ่าตายอยู่ทุกวัน จึงกลายมาเป็นตำนาน "เดจไอ้ด้วน" เดี๋ยวๆๆๆ คนละเรื่องละ 555 แต่เท่จริงแขนข้างเดียวกับมีดปังตอขึ้นสนิม โครตพีค!!! แน่นอนว่าสู้ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย แต่เนื้อเรื่องโอเคทำออกมาหักมุมคล้ายๆ "War of the world" ถ้าใครเคยดูคงพอเดาๆออก ผมว่าโอเคมากๆ แถมชนะแบบเล่นเอาสงสารปรสิต และเฉลยซะมนุษย์เหี้ยไปเลย
เนื้อเรื่องทำออกมาได้ดี ดีมากๆ ดีซะจนเสียดายหากไม่ได้ดู ผมประทับใจมากๆ อยากให้ทุกท่านที่มีโอกาสได้อ่านบทความนี้หาเรื่องนี้มาดูกันนะครับรับรองไม่ผิดหวังแน่ๆ ใจจริงอยากเขียนเล่าความประทับใจในส่วนอื่นๆอีกแต่คิดว่ามันยาวมากแล้ว ดังนั้นให้คะแนนเลยละกัน ซึ่งจะเป็นไหนไปไม่ได้ เรื่องนี้ต้องยอมรับคุณภาพจริงๆผมให้เลย 10/10 ตอนนี้กลายเป็นอีกเรื่องที่อยู่ในใจผมไปเสียแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น