" ถ้าไม่รู้ว่ากำลังไปที่ไหน อย่างน้อยก็จงรู้ว่าเราเป็นใคร "
ชีวิตคนเรามีหลายอย่างที่ต้องพบเจอ ต่างคนก็ต่างความคิด ต่างเส้นทางเดิน . . . .
หลายคนพยายามที่จะวิ่งเข้าหาจุดมุ่งหมายอย่างเอาเป็นเอาตาย
เคยถามมั๊ยว่าแท้จริงแล้วเราต้องการอะไร ?
ผมก็เป็นหนึ่งในคนที่เฝ้าวิ่งตามหา " อะไรก็ไม่รู้ " หลงวนเวียนอยู่กับโลก และสังคมที่หล่อหลอมให้ต้องวิ่งเข้าหาชื่อเสียง เงินทอง
พอมีโอกาสได้นั่งพัก ได้หยุดที่จะนึกคิด ก็พบว่า " กว่าจะรู้ตัว ก็เลิกฝัน " ไปเสียแล้ว
อะไรที่เคยวางแผนไว้มันไม่แน่นอน ขนาดความมุ่งมั่นยังสั่นคลอนและล้มเลิกได้
นั้นเป็นเพราะเรายังไม่รู้จักตัวเองดีพอ เราเสียเวลาวิ่งตาม " อะไรก็ไม่รู้ " มากเกินไป
ค่อยๆค้นหา สิ่งที่เหมาะสมกับตัวเรา สิ่งที่ทำแล้วสบายใจและคิดว่าจะมีประโยชน์ในระยะยาว อย่ารีบร้อน เพราะหลายครั้งก็เสียเวลา เสียเงินทองซะเปล่า
วันนี้ผมมีโอกาสได้คุยกับคนๆหนึ่ง เค้าพูดเตือนสติจนทำให้ผมกลับมาคิดว่า ผมอาจจะรีบร้อน หวังผล ในเวลาอันสั้นมากเกินไป
ดังนั้นบทความนี้เขียนขึ้นเพื่อเตือนใจผมให้อดทน มุ่งมั่น จริงจัง และทำอย่างสม่ำเสมอ!!!
ผมเชื่อว่าถ้าผมพยายามทำอะไรบ้างอย่างที่ผมเห็นว่ามีค่าสำหรับผม สิ่งที่ผมรักและพร้อมจะแลกด้วยเวลา
ความสวยงามอาจมิใช่แค่ปลายทาง ผมจะใส่ใจและเก็บรายละเอียดระหว่างทางมากขึ้น
การไปถึงจุดหมายช้าหรือเร็วอาจไม่ใช่เรื่องสำคัญนักก็ได้
เพราะคนจำพวกหนึ่งเชื่อว่าชีวิตคือการไปให้ถึงจุดหมาย
ขณะที่บางคนเชื่อว่าชีวิตคือการดื่มด่ำไปกับการเดินทาง
ความรักก็เหมือนกัน อย่าไปรีบร้อน ค่อยเป็นค่อยไป ให้เวลาได้ทำหน้าที่ของมัน
ก็ไม่รู้หรอกว่าตอนจบจะเป็นอย่างไร และถึงแม้ว่าท้ายที่สุดจะไปไม่ถึงฝั่งฝัน แต่ผมเชื่อว่าคงจะได้อะไรหลายๆอย่างกลับมา ให้เรียนรู้ ให้เป็นประสบการณ์
ท้ายที่สุดนี้ปี 2559 กำลังจะผ่านไป กำลังจะเข้าสู่ปี 2560 ใครคิดจะทำอะไร ก็วางแผนให้ดีแล้วลงมือทำซะ ใครที่ลงมือทำแล้วก็จงเรียนรู้ พัฒนา และอย่างประมาท
" สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าครับ "
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น